Dwa filmy, oba biograficzne i niekoniecznie najwyższych lotów – niemniej jednak naprawdę godne obejrzenia. „Spies & Glistrup” nazywany jest "Duńskim Wilkiem z Wallstreet", a "Hannah Arendt" opowiada historie niebanalnej żydowskiej filozofki oraz publicystki niemieckiego pochodzenia, która to zostaje wyklęta.

Spies & Glistrup (2013)

Jest to film reżyserii Duńczyka Christoffer’a Boe’a którego najbardziej rozpoznawanym dziełem jest obraz z 2003 roku pt. "Rekonstrukcja". Sam film opowiada o dwójce przyjaciół - Simon’a Spies’a oraz Mogens’a Glistrup’a którzy to wkraczają do wielkiego biznesu - poprzez wrogie przejęcie firmy lotniczej. Udaje im się, z dnia na dzień spada na nich wielka fortuna.

Spies daje się ponieść swojej nihilistycznej duszy – udając się w odmęty narkomanii oraz innych uciech cielesnych (które są to ukazane w dosyć bezpośredni sposób). Glistrup za to jest ideologicznym bojownikiem z systemem dla którego płacenie podatków jest formą zniewolenia. Cała historia rozgrywa się w drugiej połowie lat 60 – stylistycznie ten film jest zrealizowany genialnie. Nie brakuje świetnych stylizacji, mebli czy samochodów z tamtej epoki, które to pozwalają nam się jeszcze bardziej zagłębić w ten obraz.

Niemniej nie chciałbym tutaj zbyt wiele zdradzać – na pewno warto zobaczyć ten film, potrafi zaskakiwać, nie jest przewidywalny i sztampowy. Niektórych może nawet obrzydzić – dlatego należy podejść do niego z odpowiednim dystansem. Polski tytuł (Seks, narkotyki i podatki) nie jest do końca adekwatny do treści jakiej w nim uświadczymy – tak samo jak oceny użytkowników (5.7 Filmweb, 6.6 IMDb). Jest to dająca do refleksji historia wielkiego wzlotu – ale i jeszcze większego upadku – bez happy end’u.

Hannah Arendt (2012)

Film ten został zrealizowany przez reżyser niemieckiego pochodzenia Margarethe von Trotta i opowiada historię tytułowej Hannah Arendt. W główną role świetnie wcieliła się mniej znana aktorka Barbara Sukowa – także Niemka z pochodzenia. Nie jest to klasyczna biografia – film skupia się na jednym epizodzie, najgłośniejszym medialnie – kiedy to jako korespondentka New Yorker'a poleciała do Izraela przyglądać się procesowi i osądzeniu, dopiero co pojmanego z Argentyny przez Mossad, Adolfa Eichmanna.

Obraz jest przesycony filozoficznym i myślicielskim zatraceniem, jednak nie jest nudny. Potrafi wciągnąć, wymaga jednak większego skupienia i poświęcenia od odbiorcy. Jej ocena czynów Eichmanna była odmienna od publicznego linczu twórcy architekta Holocaustu – czym wywołała wielkie kontrowersje. Stała się swego rodzaju persona non grata, przez co została wyklęta przez opinie publiczną (i liczną część jej przyjaciół, także żydów) – która to nie pokusiła się głębszy odbiór jej myśli, tylko osądziła z góry – tak samo jak Eichmanna. Tutaj uknuła termin "banalność zła" i to pojęcie, podejście do niego zostało świetnie przedstawione w tym filmie.

Polecam ten film – jednak należy mieć odpowiedni nastrój aby móc go odebrać w sposób właściwy. Idealnie przedstawiono w nim izraelską retorykę opartą na ciągłym roszczeniu i tworzeniu swojej historii na tej straszliwej zbrodni, jaką był Holocaust.

Na zakończenie dodam, że oba filmy dostępne są do obejrzenia za darmo, w legalny sposób, na stronie vod.pl – linki tutaj: Spies & Glistruporaz Hannah Arendt. Życzę miłego oglądania (: .